Wormen en aarde

Wat een woestenij! Dat was het meedogenloze oordeel van de buurman toen hij zag wat Yvonne Kroonenberg en haar man Joep van tuinieren terechtbrachten. Buurman zelf had zorgvuldig vormgegeven bloemperken en een gazon van fluweel. Maar zo is het nu eenmaal op een volkstuin: de ene tuinder bestrijdt mollen alsof het een vijandelijk leger betreft, de andere koestert torretjes en maait niet in mei. Yvonne Kroonenberg brengt alle zomers op de volkstuin door. Ze leerde de cultuur op de tuin kennen, de normen en waarden, de wormen en aarde.

Yvonne Kroonenberg brak door met haar boeken over mannen, vrouwen en alles wat verkeerd gaat in de relaties. Enkele jaren geleden kwam ze, niet gehinderd door kennis van tuinieren, in het bezit van een volkstuin die niemand anders wilde hebben. Hoe ze die wildernis toch in blad en bloei kreeg, beschrijft ze in Wormen en aarde op de haar kenmerkende geestige, spitsvondige, liefhebbende toon.