Wat hebben ze nú weer bedacht?!

Ook Johanna Kroon betoogt dat mensen niet van nature tegen verandering zijn, maar wel verandermoe zijn door ongeslaagde verandertrajecten. Om deze toch geslaagd te maken heeft Kroon een principe benoemd dat volgens haar het verschil gaat maken in ieder verandertraject: relatie eerst. Dat betekent dat de lezer van 'Wat hebben ze nú weer bedacht?!' (ofwel de veranderaar) de relatie met de mensen in het veranderproces voorop moet stellen en niet het veranderdoel' 'op zich. In zes hoofdstukken zet Kroon vervolgens uiteen wat dit principe betekent en hoe u het kunt hanteren om veranderingen succesvol door te voeren in organisaties. Door een besef van urgentie te creëren, een kansloos veranderplan te herkennen, een veranderplan te communiceren en de vaart te houden in het veranderproces zijn punten die soepeler kunnen verlopen, aldus Kroon. Hiermee hanteert u namelijk het principe relatie eerst. Dat klinkt heel mooi, dat is het ook, maar toch bekroop me tijdens het lezen het gevoel: predikt Kroon niet gewoon voor normale sociale omgangsvormen? Oprechte interesse in je collega's en werknemers, hen serieus nemen in het verandertraject, openstaan voor feedback: het lijken mij heel normale normen en waarden die je in een organisatie nastreeft. Tot zover mijn eerste 'menselijke' reactie. Kijkend als organisatiewetenschapper en adviseur bij Adviestalent, weet ik echter dat het juist deze simpele dingen zijn die in veel organisatieveranderingen ontbreken. Maar dan nog, kun je zomaar pretenderen dat relatie eerst het toverwoord is om organisatieveranderingen succesvol te laten verlopen? Mijn antwoord daarop is: nee, daar zijn meer aspecten voor nodig. Het boek van Kroon vormt wel een mooie eerste stap in het bewustwordingsproces dat nodig is om veranderaars te laten realiseren dat veranderen niet mogelijk is zonder de relaties met de werknemers zeer serieus te nemen. Daarbij verwacht ik dat de pakkende titel 'Wat hebben ze nú weer bedacht?!' zeer veel veranderaars aan zal spreken. Hoewel het principe waar Kroon voor predikt voor mij niet nieuw is, heeft het boek mij er wel weer extra bewust van gemaakt. Door het zeer vlot en informeel geschreven verhaal van de auteur is het moeilijk om als lezer niet in haar boodschap te gaan geloven. En dat lijkt mij een goede eerste stap in de succesvolle verandering van organiserend Nederland.